می آید آن پروانه از راه دراز            

                                           خسته و درمانده از آن همه راز

دل برید و ره آن شهر گرفت 

                                            چشم دل دوخته بر اوج و فراز

سوی آن شهر اساطیر و بلند

                                             شهر سهراب و صدای پر نواز

مردم شهر چو آیینه ی صاف 

                                           فهم و موسیقی احساس نماز

کودک شهر چو یک آب روان 

                                               به تماشای گل و بلبل و باز

یاد سهراب آید آن یار شبان

                                    چشم خود شسته و سنجیده و باز

نوشته ی قائم

سر آمدی ز کوی ما 

                                    ببر به  آرزو ی ما 

در آمدی ز روی ما 

                               نظر بکن به سوی ما

چو آمدی به سوی ما 

                                 نگه بکن به روی ما 

رها مکن تو  موی ما 

                                  نما بکن تو پوی ما 

ثمر  بگیر  بدست ما 

                               جفا مکن به خوی ما 

گوهر بیا به جوی ما 

                                خفا مکن تو بوی ما 

هوا مگیر تو ذوی ما 

                                خدا بگیر تو روی ما 

سروده ی قائم

ابرها بیامد و بادی وزید 

                                    چو غرش ندایی به هر جا دمید 

ببارید باران چو سیلی بلند 

                                  نهادند آوردگاهی که کم دیده اند

چو باران جامه ی گل را درید 

                                       به گلبرگ او خنجری را کشید 

گل از ظلم باران به جوشش رسید 

                                        دل از عشق دنیا به دریا برید 

چو دنیا ز گل ها به خالی رسید 

                                        به دادار پاکش شکایت نمود 

چو آخر خدایش خدایی نمود 

                                    دل از کینه و نفرت رهایی زدود 

سروده ی قائم 

چمن و لاله و برگ و بهار 

                                                    همه را از برای یار 

درخت بلبل و چرخ و چنار 

                                              بباشد تو را هردم کنار 

نسترن ، سنبل و عطر و نگار 

                                              نماید تو را بر دم سوار 

یاسمن ، گوهر و ابر و مدار 

                                          بگیرد دستکت با هر دوار 

سوسن و گلخن و چشم و منار 

                                                 بماند تو را هردم نثار 

خرمن و سنبر و سرو و حوار 

                                             ببوید دامنت با هر خمار 

سمن و گلبن و رنگ ونوار 

                                              بگیرد دامنت با ما چکار 

سروده ی قائم

نمی داند چرا آتش نهان است 

                                    نمی داند چرا تنها ، نمایان است

نمی داند چرا دنیا روان است 

                                       نمی داند چرا رویا جوان است 

نمی داند چرا روحش دوان است 

                                   نمی داند چرا مرگش عیان است 

نمی داند چرا بلبل گوان است 

                                 نمی داند چرا سنبل کماکان است

نمی داند چرا ، دل نابسامان است 

                                 نمی داند چرا شوریده دامان است 

نمی داند چرا در دل گمان است 

                                   نمی داند چرا دل این زمان است 

سروده قا ئم

خلاصه : آیا روزه بر روی بدن و بخصوص معده انسان تاثیر مثبت دارد یا منفی ؟
متن کل خبر : روزه فواید جسمی و روحی فراوان دارد، شفابخش جسم و توان بخش جان است، پاک کننده آدمی از رذایل حیوانی است، در ساختن فرد صالح و اجتماع بسامان بسیار موثر بوده و در تذهیب و تزکیه نفس و رهاندن انسان از روزمره پگی و واماندگی در نیاز های تن تأثیر بسزایی دارد.
روزه یکی از احکام انسان ساز اسلام است، که آگاهی از همه فواید و پی بردن به فلسفه کامل آن همچون سایر احکام الهی برای انسان عادی ممکن نیست، دانش محدود بشر نمیتواند راهگشای همه اسرار نهفته باشد و اندیشه را به پاسخ همه مجهولات رهنمون شود، شاید روزی دانش انسان به حدی از کمال برسد که دریچه تازیای بر روی بشر بگشاید و حکمتها و دستورات اسلام را باز شناسد..... .
بنابراین ندانستن فلسفه احکام الهی نباید ما را از انجام آن باز دارد و موجب نا فرمانی و عصیان شود، چرا که این اطاعت کورکورانه نیست، بلکه بر علم و یقین تکیه دارد زیرا مسلمانان میدانند که خدای جهان بر همه چیز دانا و از همه چیز آگاه است و نقص و نیازی در ذات متعال او نیست که از اعمال سودی بخواهد یا از زیانی بهراسد، خدای مهربان بسیار مهربانست و برای بندگان خود جز خیر و سعادت نمیخواهد، پس اگر به چیزی فرمان میدهد خیر و سعادت ما در آن است و کمال و تعالی ما بدان بستگی دارد و هر چیزی را نهی میفرماید برای ما زیان بخش است و بر مصالح مادی و معنوی ما لطمه میزند.
فواید طبی و بهداشتی روزه که از سودمندیهای کوچک این فریضه انسان ساز است بحدی است که شاید نیاز به توضیح و تکرار نداشته باشد و بیشتر مردم کم و بیش از آن آگاهند. ما به اختصار به گوشه ای از

ادامه مطلب...

گل از گلبن افتاد و بادی وزید 

                                سپیدی ز دست و سر و دیدگانم رمید 

افق ها چو گوهر ز ابری فتاد 

                            سیاهی چو خالی بر آن آسمان ها خزید 

چو ماری به هر سو و هر جا رون 

                                               دل از رنج ها به هر جا دوید 

مهربانی چو جام ترک خورده افتاد و مرد 

                                       کینه در دل چو گرگی صفا را درید 

شتابان به پاییز لعل لبت  

                                              امیدت به چاه و چراغت پرید 

تمام بدی ها به یک لطف دادار پا ک 

                                          شتابان ز بختت به هر جا جهید 

سروده ی سامان

بیا به خاطر شب های بی سحر بیا

                                            بیا به خاطر چشمان تر بیا

بیا که نباشد به کام ما

                                           هر روز و هر زمان تو آخر بیا  

سروده ی سامان