قمر ز روی احترام بوسه به پای تو زند

                              سرد ترین خیال تو زخم به جان من زند

         شمع وجود من شود آب تر از آب روان

                              پیچش موی تو برد فکر خیال این روان

         باد صبای بی خیال نامه به تو نمی برد

                              بال کبوترم شکست نامه به تو که می برد

         کاش که من گریه شوم به روی دست تو روم

                              نظر به سوی تو کنم پیچش موی تو شوم

         لمس کنم خیال تو لطافت و صفای تو

                              دوباره بی خیال غم دست دهم به دست تو

         دوباره می پرم ز خواب قصر آرزو من

                              ز سیل اشک روی من خراب آرزوی من

         دوباره بوسه می زنم بجای پای مهر تو

                               اگر نظر به ما کنی شوم فدای مهر تو

         شاعر : سامان ، تقدیم به کسی که او را دوستش دارمم

مدتهاست...
چتر منطق را بر سر گرفته ام!
تا باران عشق را
تجربه نکنم!
دیگر توان مقابله با
تب و لرز ,
برایم باقی نمانده است!!!

شعر عاشقانه

روزگار را درشکستیم

پروانه را عاشقانه سوزاندیم

نگاه افق را به آسمان ها نگاشتیم

عشق را در باغچه ی قلب کاشتیم

عشق را رویاندیم

عشق بال و پر گرفت

به سوی آسمان ها پرواز کرد

عشق اشک خاطره ها را چشید

وز سر شوق به سوی ترانه ها چکید

ترانه ها لطافت تو را گرفت

ترانه ها به سوی قلم روانه شد

وز قلم دل ، نوشته هایی نوشته شد .

دل نوشته ی <سامان> مدیر شعر عاشقانه

             حس تو آزار دلم گشته است          

                    گریه به تاریکی شب بسته است                 

   خار به چشمان ترم کرده ای  

   آتشی بر جان من افکنده ای

       زلف خود آویختی بر گردنم

    گو به کجا می بری تو ، آخرم

     عشق تو از سینه خود برکنم

   عشق الهی به وجودم زنم

   کو خدا تا که نجاتم دهد

     زلف تو از گردن من وارهد

    جان من از کلبه اخزان برد

     یاد تو از حال پریشان برد

    بال دهد تا ملکوتی شوم 

    عشق زمینی ز دلم برده خدایی شوم

        چشم سرم بندم و با چشم دل

      من بشوم عاشق و مست وخجل

       تقدیم به خدای خوبم (شاعر : سامان)

عشق را قلم اموخت به من
                ان زمانی که
                       کشیدم دل تهای خودم را
                              و تو با گل عشق را به من
                                       خسته شب هدیه دادی که نباشم
                                                ره رو خسته به این شهر
                                                       شهری از جنس سکوت
                                                                              شهری که،

                                                                                                      گرفتی دست تنها مراتو
دل نوشته :سامان:تقدیم به غزل خانوم

تو انگار رد پایت خود زمن پنهان می کردی

برای دوری از من تو زمین را تار می کردی

زمین را تار کن اما بدان با حس تنهایی تو را پیدا کنم امشب

و امشب صبح نخواهد شب مگر پروانه وار دور دلت گردم

شعر : سامان

باید امشب بروم لب حوض خیال

     و در ان تاریکی شب               

         رد بال پر پروانه بیابم در اب           

                  و در ان خیسی، و در ان باد        

                           دست در دست نسیم  

                                     بشتابم تا شب بو ها را                

                                                سایه بان قد و بالای تو سازم امشب         

                                                          اری ، یاد تو امشب می سازد              

                                         پر پرواز خیالم را                

                        تا که از کنج ازلت غم بروم     

                 تا فراسوی خیال تا ماه       

         شاید امشب بشود پیدا کرد

  رد مهرت که زده رنگی برماه    

 نوشته ی سامان 

یه طرف خاطرها یه طرف جام نگاه

خنجری ساخته ز غم

که درین کوچه تنهایی 

باز زنند یا تو را

به این کهنه ترین زخم جهان

و از دوری تو داده بر باد نسیم

اخرین جانش را

تا شاید این باد صبا

برد این بغض نگاه به در خانه تو

 دل نوشته های سامان مدیر وبلاگ